هرگاه که به سال نو نزدیک میشویم، بار دیگر امیدهایمان نیز تازه میشوند.
انسان به امید زنده است و من جزو آن خوشبختترین کسانی هستم که هرگز امیدشان را از دست نمیدهند.
بله، بسیار امیدوارم که در سال آینده، تغییرات اساسی و بنیانی در حاکمیت کشور عزیزمان ایران صورت بگیرد.
آرزویم این است که شکوه و بزرگی فرهنگ والای ایرانی، دوباره به سرزمین ما بازگردد وگرچه برای بسیاری از ما ممکن است کمی دیر شده باشد، اما برای فرزندانمان که آیندگان ما هستند، آرزو دارم کشوری آباد، آزاد و با فرهنگی که برای جهانیان هم نمونه بسیار خوبی باشد، بجای بگذاریم.
مردمان بسیاری در طول هزارهها آمدند و بسیاری از آنها به سختی زندگی کردند و بعضی ها هم به ناکامی هم از جهان رفتند.
اما آنچه که از آنها برای ما و آیندگان ما به یادگار مانده است، شیوه و اخلاق و فرهنگ والایی است که تاریخچه ما را با دیگر فرهنگ ها متفاوت میکند.
ایرانیان از تاریخ گذشته خود بسیار آموختهاند تا همواره بزرگوار و بخشنده باشند و همیشه شاد و امیدوار باشند.
اگرچه برهههایی از زمان هم بوده که ناامید گشتهاند مانند این زمان، اما هنوز نهال امید، تر و تازه است و در آیندهای نه چندان دور، این نهال به ثمر خواهد رسید و دوره سیاه زمستان نیز به پایان نزدیک و بهاران ایران، با شکوفایی شکوهمند، آغاز خواهد شد.
میدانیم که با حضور رژیم جمهوری ضد ایرانی، فرهنگ جامعه ایرانی هم به قهقرا رفته است. اما با نهاد پاک ایرانی، دوباره در همین سرزمین اهورایی، بر پایه بهترین روشهای حقوق بشر، فرهنگ سازی شده و سرانجام فرهنگ اصیل ایرانی، حکمفرما خواهد شد.
حالا دیگر، در بسیاری از شهرهای ایران، خطبههای عروسی ها را به زبان شیوای فارسی میخوانند؛ با درگذشتگان خود در آرامستانها، به زبان فارسی وداع میکنند و آنها را به مادر زمین، میسپارند.
نامهای فارسی و اصیل ایرانی، در شناسنامهها ثبت میشود و کلمه زیبای «درود» کم کم جای سلام را میگیرد.
یکی از نتایج و دستاوردهای انقلاب جمهوری اسلامی، انقلاب فرهنگ و اصیل ایرانی بود تا به آن اصالتی که از ما به مدت ۱۴۰۰ سال ربوده شده بود، بازگردیم و از قید و بند آنچه که ما را از وطن دوستی، باز میداشت، رها شویم.
تمام جهانیان، به تاریخ شگفت انگیز ایران، با احترام مینگرند، و ما ایرانیان نیز، به برترین و بزرگ ترین پادشاه جهان، کوروش بزرگ که بیش از ۲۵۰۰ سال پیش، منشور آزادی بشر را صادر کرد، بسیار افتخار می کنیم.
نه تنها ما ایرانیان، بلکه ملتهای ایران بزرگ، از جمله: تاجیکستان، ترکمنستان، ازبکستان، افغانستان و تمام قلمرو پادشاهی هخامنشی، به نوروز و کلیه جشنها و آداب و رسوم زیبای ایران باستان، مهر میورزند و به آن سنت های شاد افتخار میکنند.
بسیار امیدوارم که پس از آزادی و آبادی ایران، قلمرو باستانی سرزمین های هخامنشی، همچون گذشته به خاطر پاسداشت فرهنگ والای ایرانی، بار دیگر با همبستگی، با هم پیوند داشته و همچون اروپاییان که مرزهای جغرافیایی را از میان خود برداشتند، مرز بین کشورهای خود را بردارند و بار دیگر با همان جشنهای زیبای اصیل ایرانی، زندگی را به خوشی و آرامش و با صلح و صفا در کنار هم به سر ببرند.
همه اینها، آرزوهایی است که شیرینی آن، قلب مرا از مهر و محبت سرشار میسازد و احساس این خوشی ها، باعث می شود تا همواره برای تحقق این امید و آرزوها، تلاش کنم.
آریآری،زندگیزیباست
زندگی،آتشگهیدیرندهپابرجاست
گربیفروزیش،رقصشعلهاشدرهركرانپیداست
ورنه،خاموشاستوخاموشی،گناهماست
ما اگر به تیره روزی ها فکر کنیم، روزگارمان هم تیره و تار خواهد شد و اگر به روشنیها بیندیشیم، قلب و روحمان هم روشن و زندگیمان سرشار از نور امید و شادمانی خواهد شد.
بهشت و جهنم در دست ماست. و این، به ما بستگی دارد که کدام یک را انتخاب کنیم.