دردسر

می گویند: سال به سال، دریغ از پارسال. هرچه زمان پیش می رود،
انسان ها هم از یکدیگر بیشتر فاصله می گیرند. هنگامی که از مردانگی
و جوانمردی صحبتی به میان می آید، همه یاد داستان های قدیم
می افتند که چگونه انسان های نیکوکار و عیاران، در راه کمک به دیگران،
جانشان را به خطر می افکندند.
به یاد دارم چند سال پیش که با یکی از پهلوانان ایرانی که برای مدتی
کوتاه به تورنتو آمده بود، صحبت می کردم، او یک جمله طلایی به من
گفت که هرگز آن را فراموش نمی کنم. او گفت: یک پهلوان، عاشق
دردسر است. و سپس توضیح داد که ما به دنبال دردسر هستیم؛ یعنی،
به دنبال مشکلاتی که هم با دردسر است، می رویم تا با حل آن، هم دل
دیگران و هم روح خودمان را شاد و راضی کنیم، مثل تختی خدا بیامرز.
یکی دیگر از دوستان تعریف می کرد و می گفت: هنگامی که در شهر
کوچک ما، خانواده جدیدی به همسایگی ما کوچ کرده بودند، مادرم
به من، که در آن زمان، پسر بچه ای بیش نبودم، گفت: برو از همسایه
جدیدمان، ماهیتابه قرض بگیر.

من به مادرم گفتم: ما که خودمان ماهی تابه داریم!
مادرم به من گفت: ما برای اینکه همسایه جدیدمان، در آینده رویش
بشود که به سراغ ما بیاید، این کار را می کنیم تا رابطه دوستی بین ما
برقرار شود.
هنگامی که به سراغ همسایه جدید رفتم و گفتم که ماهیتابه دارید به
ما قرض بدهید،، او هم با شوق و اشتیاق بی نظیری گفت: بله داریم،
الان میارم.
و فوری به داخل خانه رفت و با یک ماهیتابه بیرون آمد و آنرا با خوشحالی
به من داد.
به نظر من، انسانی که رابطه خوب و مهربانانه ای با دیگران نداشته
باشد، انسانی تنهاست. آنچه که انسانها را به برتری روحی می رساند،
مهربانی، همدلی و یاری و یاوری به یکدیگر است.
در ایران انقلاب زده که برخلاف عملکرد دولت مثلا روحانی، زمان
که انسان ها در غم نان شب فرو رفته و از هم جدا شده اند. گهگاه
مردان بزرگی هستند که برای یاری به همنوعان خود، مبتکر کارهای
ارزشمندی می شوند، مانند: دیوار مهربانی، آموزشگاه های فنی بدون
شهریه و کمک های بلاعوض به دختران دم بخت و جوانانی که جویای
کار هستند. همه اینها نشانه ای از روح پاکی است که در قلب و روح
ایرانیان وجود دارد و اجازه نمی دهد که آنها را به سوی پستی ها و
ناجوانمردی ها سوق دهد.
کسانی که مهربان هستند، دنیا را زیباتر می بینند.
آیا شما هم مثل من، به این نتیجه رسیده اید که بزرگ ترین مشکلات
انسانها در عدم ارتباطات عاطفی، مهر ورزیدن و مهربانی با یکدیگر
است؟
مهربانی را در بین خودمان رواج دهیم و همدیگر را از آن دریغ نکنیم.
چون زمان، بدجوری در حال گذر است.
آنهایی که زندگی را بدون مهر و محبت می گذرانند و به دوستان و
ً روزی، پشیمان خواهند شد.
نزدیکان خود مهربانی نمی کنند، یقینا
عشق ورزی و محبت کردن، هزینه ای ندارد، بلکه فقط، دلی بزرگ
می خواهد. اگر دنبال دردسر آنچنانی نمی گردیم، لااقل کمی
دل هایمان را بزرگ تر کنیم.
زندگی، زیباست ای زیبا پسند
زیبا اندیشان، به زیبایی رسند
آنقدر زیباست این بی بازگشت
کز برایش می توان از جان گذشت
پاینده و پویا باشید