سی و پنج سال پیش که من و خانواده ام به تورنتو آمدیم، فقط یک نشریه فارسی، به نام «ایرانیان» بود که ماهی یکبار با همت دکتر یزدانفر، در شهر تورنتو منتشر می شد.
پس از آن، هفته نامه های شهروند و ایران استار و به تدریج بقیه نشریات، به جَرگه رسانه‌های این شهر بزرگ پیوست.
من، از همان آغاز، نه تنها با ماهنامه ایرانیان، بلکه با نشریات دیگری مانند هفته نامه های: شهروند، ایران جوان و سرمایه نیز همکاری داشتم.
۲۹ سال پیش، برنامه های تلویزیون «شهرما» را آغاز کردیم که بعدها نامش به «تلویزیون ایرانیان کانادا» (ITC)، تغییر یافت.
- اسپانسر -
۱۹ سال پیش هم، مجله «شهرما» را منتشر کردیم که همچنان ادامه دارد.
از جمله فعالیت های ما در بزرگ شهر تورنتو، برگزاری «فستیوال تابستانی ایرانیان» بود که از سال ۲۰۰۰ در میدان مل لستمن، به مدت ۲۰ سال در تابستان ها برگزار می گردید.
تلویزیون «شهرما» در آغاز کار خود، از هر برنامه ای که در بزرگ شهر تورنتو روی می داد، گزارش های خبری تهیه می کرد. از جمله، گزارش هایی بود که به جشنواره دوسالانه «تیرگان» مربوط می شد.
اما متأسفانه، در اثر گذشت زمان و با آمدن بیماری کرونا، بسیاری از نشریات معتبر، چاپ نشدند و بار سنگین مسئولیت فرهنگی آنان نیز بر عهده ما افتاد تا قشر مجله خوان ایرانی، از خواندن اخبار و مطالب گوناگون، بی نصیب نماند.
با مقدمه چینی بالا، قصد آن را دارم که از بخش روابط عمومی تیرگان که در روز شنبه گذشته ۲۵ مارچ، برنامه مهمی را در تورنتو برگزار کرد، گله کنم. برنامه مهمی که در آن، شخصیت‌های برجسته ای مانند: شاهزاده رضا پهلوی (که قبلا با ایشان 2 بار در تلویزیون ایرانیان کانادا مصاحبه داشته ایم)، مسیح علینژاد، حامد اسماعیلیون، نازنین بنیادی، عبدالله مهتدی و چندین شخصیت برجسته اجتماعی و سیاسی دیگر نیز حضور داشتند.
Iranian Television of Canada
این گردهمایی، از لحاظ خبری، از اهمیت بالایی برخوردار بود.
ما از مدتها قبل، آگاه شده بودیم که نهاد فرهنگی تیرگان، در پی برگزاری جشنواره ای در راستای اهداف ملی و خیزش « زن، زندگی، آزادی » است.
به همین جهت، با تماسی که با دوست گرامی و دیرینه ام، آقای مهرداد آرین نژاد، بنیانگذار جشنواره «تیرگان» گرفتم، ما هم اعلام آمادگی کردیم که تبلیغات این گردهمایی و رویداد مهم را، هم در مجله شهرما و هم از تلویزیون (ITC) به صورت رایگان، چاپ و پخش کنیم.
طبق درخواست روابط عمومی تیرگان، یک هفته قبل از برگزاری این رویداد هم، نام سه تن از خبرنگاران خود را به عنوان: عکاس، فیلمبردار و گزارشگر، به دفتر روابط عمومی تیرگان اعلام کردیم و قرار بر آن شد که روز شنبه، در محل مزبور، کارت ورود خبرنگاری به فرستادگان ما داده شود.
مشکل اصلی، از این قسمت به بعد شروع می شود. هر سه خبرنگار ما برای تهیه گزارش و مصاحبه حرفه ای از این رویداد مهم، در محل برگزاری، حاضر شدند. اما آنها برای دریافت کارت ورودی، نه تنها ساعت ها سرگردان شدند، بلکه گروه گزارشگر ما، حتی برای بخش مصاحبه و کنفرانس مربوطه هم، دعوت نشده بودند. هنگامی که از مسئولین در این عدم آکاهی و هماهنگی پرسیده شد، آنها در جواب خبرنگاران ما گفتند که فقط رسانه های بین المللی می توانند حضور داشته باشند. در حالیکه شواهد نشان می دهد که عده ای از خبرنگاران محلی هم در آنجا حضور فعالانه ای داشتند.
کاملاً آگاه هستیم که ما همچون شبکه های بزرگی مانند: ایران اینترنشنال و صدای آمریکا، توانایی پخش مستقیم برنامه ها را نداریم و اصولاً قابل مقایسه با آنها هم نیستیم، ولی حداقل، در مصاحبه های مختلف و تهیه گزارش از این کنفرانس، می توانستیم پوشش محلی برای خوانندگان مجله و بینندگان تلویزیون داشته باشیم. هر صدایی هرچند ضعیف، اهمیت خودش را دارد و در این روزهای حساس، باید شنیده شود.
اگرچه مدیریت تیرگان، وعده همکاری به ما داده بود، ولی بخش روابط عمومی تیرگان که گمان می کنم همه آنها داوطلب باشند، مسئول هستند و هیچ دلیلی هم وجود ندارد که جوابگو نباشند.
آنها، نسبت به اهمیت رسانه های داخلی، یا آگاهی لازم را ندارند، یا مغرضانه و با بی تفاوتی به آن ها نگاه می کنند و یا اینکه به آنها آموزش های کافی و لازم برای انجام وظایفشان داده نشده است.
همه ما از وجود شبکه های بین المللی، مانند، ایران اینترنشنال و صدای آمریکا خوشحالیم و از خدمات آنها نیز استفاده می بریم؛ به ویژه شبکه ایران اینترنشنال که می توان آن را یکی از ستون های مبارزاتی خیزش مردمی ایران دانست. اما تبعیض قائل شدن در زمینه خبررسانی و اهمیت ندادن به رسانه های محلی مانند مجله «شهرما» و «تلویزیون ایرانیان کانادا» (ITC)، ( که نزدیک به 30 سال به جامعه ایرانی در این بزرگ شهر، خدمت کرده است)، این فکر را در انسان به وجود می آورد که شاید مرغ همسایه، غاز است!
متاسفانه، این دومین باری است که ما با چنین مشکلی روبرو می شویم و این بار، برخورد غیرحرفه ای بخش روابط عمومی، از چند سال پیش هم بدتر بوده است.
انتظار ما از هیئت مدیره این نهاد ارزشمند فرهنگی که حافظ و مروج ارزش های ملی و فرهنگی ایرانیان است، این است که اخلاقیات و فرهنگ سازی را در نظر بگیرند و به خواسته مردم این شهر که اهل مطالعه هستند و شبکه های محلی را هم تماشا می کنند، احترام لازمه را بگذارند.
نهادهایی همچون تیرگان، با مجموعه ای که از صدها داوطلب وطن دوست و فرهیخته تشکیل شده است، می بایستی به اخلاقیات حرفه ای، اولویت بدهد و از هر آنچه که اعتبار و هویت ملی یک نهاد مردمی را خدشه دار می کند، بپرهیزد.
برای مجله «شهرما» و «تلویزیون ایرانیان کانادا» (ITC)، آن اهمیت و هزینه ای که برای تهیه گزارش این رویداد در بر داشت، با سطحی نگری مسئولین، بیهوده به هدر رفت. زیرا گروه گزارشگران ارسالی ما، نه تنها از جلسه کنفرانس آگاهی نیافتند، بلکه از دسترسی به تهیه گزارش از اصل برنامه هم باز داشته شدند و در نتیجه، هیچ گزارشی هم از این گردهمایی مهم و با ارزش، تهیه نشد.
با آرزوی آزادی، آبادی و برقراری فرهنگ والای ایرانی
پاینده و پویا باشید.
