یک مرد دیابتی 78 ساله، در اواخر ماه جولای در استان نیو برانزویک در حالی که در صف اورژانس منتظر بود، جان سپرد.
همسر او در حالی که شرایط را برای گلوبال نیوز توضیح می دهد که چطور در صف انتظار، حال شوهرش که در اثر بالارفتن قند ناگهانی به اورژانس برده شده بود، تغییر کرده و چطور در جستجوی امدادگری بوده که وضعیت شوهرش را کنترل کند، می گوید که او کارکنان بیمارستان را مقصر نمی داند چون آنها مشخص است بیش از حد کار می کنند اما او نحوه عملکرد سیستم اورژانس و ویزیت را زیر سوال می برد و معتقد است که اگر به شوهرش زودتر رسیدگی می شد، او اکنون زنده بود.
مشابه این داستان، هر ماه و شاید هر هفته در سراسر کانادا اتفاق می افتد و خانم سیمون معتقد است که یک سیستم مراقبت اورژانسی نابسامان را مشاهده می کند.
او در مصاحبه با گلوبال نیوز می گوید: من شش سال پیش، در این ماه دخترم را از دست دادم. زیرا به درستی سرطان تخمدانش تشخیص داده نشده بود. بعد از آن، سه خواهر و برادر خود را از دست دادم. سیستم درمانی ما کار نمی کند. ” “و حالا من شوهرم را از دست داده ام. آنها باید تغییراتی را ایجاد کنند. “
برندان الیوت، سخنگوی بهداشت نوا اسکوشیا در بیانیه ای گفت که بیمارستان از مقیاس Canadian Triage and Acuity استفاده می کند، جایی که بیماران مراجعه کننده به اورژانس، دارای سطح تریاژ بین 1 تا 5 هستند، از جدی ترین تا کم اولویت ترین و شاید در آن لحظه، بیمار در آستانه بالاترین حد رسیدگی نبوده است.
و ظاهرا هیچ راهی برای آنان که نیاز به مراقبت فوری دارند و در صف قرارگرفته اند تا آزمایش شوند، به نسبت سایر افراد وجود نداشته و باید صبر کنند.
اما خانم سیمون می گوید: ما مالیات خود را به موقع پرداخت کرده ایم، ما تمام حقوق شهروندی را رعایت می کنیم ولی زمانی که به کمک نیاز داریم، هیچ سیستمی پاسخگوی ما نیست.
او امیدوار است که با برگزاری انتخابات پیش رو، تغییرات عمده ای در این زمینه صورت بپذیرد.