نگاهی به گذشته برای رهایی امروز،ندای دیرینه ی یک ملت کهن در آستانه ی طلوعی تازه
ایران، سرزمینی کهن و ریشه دار، با تاریخی به قدمت تمدن بشری، همواره چون کوهی استوار در برابر تندبادهای حوادث و فراز و نشیبهای دوران ایستاده است.
این سرزمین مقدس، نه تنها زادگاه یکی از درخشان ترین تمدن های تاریخ جهان بوده، بلکه از دیرباز نمادی از انسان دوستی،آزادی دینی وعدالت حقیقی به شمار میرفته است؛ ارزش هایی که نهادینه شده در تار و پود فرهنگ و هویت ملی ایرانیان است.
آغاز پادشاهی ایران با نام پرآوازه ی کوروشبزرگ،شاهنشاهیدادگروفرهمند، نقطه عطفی بی بدیل نه تنها در تاریخ پر افتخار ایران، بلکه در سرنوشت بشریت بود. او فرمانروایی بود که نه با شمشیر و خون، نه با ظلم و استبداد، بلکه با درایت بی نظیر، بزرگواری بیهمتا و احترامی عمیق به فرهنگ ها، آداب و رسوم و مذاهب گوناگون، دل های ملت ها را به دست آورد.
مثال روشنگر این رویکرد خردورزانه و انسانی، ورود بی خونریزی کوروش به شهر بابِل و آزادسازی با شکوه یهودیان از بند اسارت است؛ رویدادی که به وضوح در کتب مقدس یهود و آثار مورخان بزرگ و بی طرف جهان ثبت شده و مُهر تأییدی بر عظمت این پادشاه ایرانی است.
از دل همین دوران زرین و درخشان بود که منشورحقوقبشرکوروش، نخستین سند شناخته شده در دفاع از کرامت انسانی و حقوق ملتها، سر برآورد؛ سندی که هنوز پس از هزاران سال، الهام بخش آزادی خواهان در سراسر گیتی است.
ایرانیانازسپیده دمتاریختاکنون،باافتخارازاینپیشینهیباشکوهیادکردهاندوآنراگوهریگرانبهاوبخشیجدایی ناپذیرازهویتفرهنگیوتاریخیخودمیدانند. اینمیراث،شناسنامهیملیماستکهریشه هایمارابهعدالت،صلحوآزادیگرهزدهاست.
اما در مقابل، رژیم جمهوری اسلامی، که در بیش از چهار دهه ی حکومت خود، جز سرکوب بی رحمانه، جنگ افروزی های بی پایان، و دشمن تراشی برای مردم نجیب ایران، چیزی به ارمغان نیاورده، نه تنها نماینده و حافظ این فرهنگ والای انسانی و ملی نیست، بلکه در تضاد کامل و آشکار با آن قرار دارد.
در حالی که ملت ایران در طول قرنها،هرگز آغازگر جنگی نبوده وهمیشه خواهان صلح،همزیستی مسالمت آمیزودوستی بادیگرملل جهان بوده است، حکومت جمهوری اسلامی بارها و بارها با شعارهای تهدیدآمیز علیه موجودیت کشور اسرائیل، چهرهای خشن، ستیزه جو و جنگ طلب از ایران ترسیم کرده که نه تنها هیچ سازگاری با خواست و اراده ی واقعی مردم ندارد، بلکه مایه شرمساری ملت ایران در برابر دیدگان جهانیان شده است. بسیاری از ایرانیان، امروز با صراحت لهجه و شجاعت تمام میگویند که دشمنی بامردم اسرائیل،نه تنهابیمعناوبی منطق است،بلکه درتضادعمیقباتاریخمشترک،پیوندهایفرهنگیوسرنوشتدیرینهیمیاندوملتقراردارد.
آیا زمان آن نرسیده است که امروز وجدان بیدار ملت های جهان آزاد و همچنین ملت یهود، در کنار مردم رنج کشیده ی ایران بایستند؟ مردمی که اکنون در چنگال حکومتی گرفتار شدهاند که نه تنها از مشروعیت داخلی برخوردار نیست و پایگاه مردمی ندارد، بلکه در عرصه جهانی نیز جز انزوا و بیاعتباری چیزی برای کشور ایران به ارمغان نیاورده است.
تحولات اخیر، به ویژه حملات دقیق و بی نقص ارتش اسرائیل به مراکز حساس نظامی رژیم و از کار انداختن سامانه های پدافندی از کارافتاده ی آن، نشانه ای آشکار از فروپاشی بسیار نزدیک ساختار نظامی ـ امنیتی پوشالی جمهوری اسلامی است.
گزارشهایی که از ناپدید شدن و سکوت معنی دار علی خامنهای، رهبر این رژیم سرکوبگر منتشر شده، نشانه ای است از بحرانی عمیق و فلج کننده که تا عمق ساختار قدرت، نفوذ کرده است.
در عین حال، همکاری بیسابقه و استراتژیک میان ایالات متحده و اسرائیل در مقابله با تهدیدات بی ثبات کننده جمهوری اسلامی، نوید بخش دورانی تازه برای مردم ایران است؛ دورانی از امید و آزادی که پس از سال ها تاریکی، در حال طلوع است.
اکنون، بیش از هر زمان دیگری، امید به آزادیوبازیابیهویتملیوانسانیایرانیان در دل مردم، شعله ور شده است. ملت ایران، ملتی است با پشتوانه ای عظیم از فرهنگ غنی، دانش عمیق، و آرمان های بلند انسانی. این مردم، شایسته حکومتی هستند که نه دشمنی و خشونت، بلکه صلح و دوستی را نمایندگی کند و آزادی های فردی و اجتماعی را پاس بدارد.
شاید امروز، زمان آن فرا رسیده باشد که هموطنان ما در داخل و خارج از کشور، همراه با جامعه جهانی، به این باور عمیق برسند که رهایی نزدیک است. و اگر روزی کوروش، شاهنشاه بزرگ ایرانزمین، ناجی قوم یهود شد و برای آنها رهایی و آزادی به ارمغان آورد، امروز این وجدان تاریخی و حس سپاسگزاری یهودیان میتواند الهام بخش ایستادن قاطعانه در کنار ملت ایران باشد؛ ملتی که خواهان بازسازی کشوری آزاد، آباد، انسانی و سربلند، بر ویرانههای سرکوب، فساد و نکبت جمهوری اسلامی است.
پیروزی نزدیک است.
فردای روشن ایران، با همبستگی، خرد ایرانی و مهر بی پایان مردم، در راه است.
پاینده و پویا باشید.