در پی مطلبی در مجله گلوب اند میل، آمده است که در سئول، هر سال یک پروژه مترو و در چین، به یک چشم برهم زدن، مناطق جدید شهری ساخته می شود. اما در تورنتوی عزیز و قدیمی ما، شرایط کاملاً متفاوت است.
مثلا: در نظر بگیرید که در مقابل ساختمان شهرداری، محوطه ای وجود داشت که قرار بود در سال ۲۰۱۰ در آنجا ایستگاهی برای دوچرخه ها درست کنند تا هم تشویقی باشد برای دوچرخه سواری و سلامتی، و هم اینکه شهروندان با خیال راحت، بتوانند دوچرخه خود را در آنجا پارک کنند بدون هیچ نگرانی از سرقت دوچرخه شان.
بعد از هفت سال و سرکار آمدن دو شهردار، هنوز هم این کار به اتمام نرسیده و افتتاح نشده است. مترو که به منطقه وان، امتداد می‌یابد بیش از آنچه محاسبه شده بود، هزینه برداشت که نهایتاً و پایان امسال افتتاح می‌شود پروژه های مشابه، مانند: خیابان «کوینز کی» همین مشکلات را دارد و از زمان مورد نظر، عقب مانده اند و همینطور هزینه آن ها، بالاتر از مبلغ محاسبه شده، رفته است.
در حال حاضر مشکل، در به اتمام رساندن پروژه ها می باشد. چنین مواردی در تورنتو کم نیستند. جای تعجب است و همینطور جای سوال است که چه طور درست کردن یک پارکینگ، برای دوچرخه، مشکل می باشد و چیزی حدود ۵ سال باید منتظر بود. جایی که ساختن چنین کار کوچکی، یعنی ساختن پارکینگ برای دوچرخه ها، کاری ابتدایی محسوب می شود، دیگر امید به انجام کارهای بزرگتر نمیی‌توان داشت. ساختن برج بلند تورنتو، چهل ماه به طول انجامید .
- اسپانسر -
