در حالی که مقام‌های جمهوری اسلامی ایران ادعا می‌کنند صداوسیما «رسانه ملی» است، بررسی‌ها نشان می‌دهد که تریبون‌های شبکه‌های مختلف رادیو و تلویزیون حتی میان وابستگان حکومت هم به‌طور مساوی تقسیم نمی‌شود. به طوری که در ماه‌های گذشته، بیشترین مهمانان برنامه‌های گفت‌وگومحور اعضای جبهه موسوم به «پایداری» بوده‌اند.
بررسی‌های روزنامه اصولگرای فرهیختگان نشان می‌دهد که در طول سه ماه گذشته، محمدصادق کوشکی، دستکم چهار بار به‌عنوان «کارشناس» در برنامه‌های تلویزیون حضور داشته است. پس از او، حمید رسایی و جلیل محبی، هر یک با سه بار حضور در برنامه‌های تلویزیون، رکورددار بوده‌اند. حسین کچوییان، فواد ایزدی و علی خضریان نیز در مراحل بعد قرار می‌گیرند. این افراد با حضور در برنامه‌های مختلف از مواضع حاکمیت در برابر خیزش سراسری مردم دفاع کردند.
فرهیختگان در همین زمینه نوشت: «وقتی عمده مهمان‌های برنامه‌های تلویزیونی از یک طیف و جریان فکری سیاسی انتخاب شوند، به‌طور طبیعی به مخاطب القا می‌شود که تلویزیون قرار نیست محلی برای حضور و ظهور دیدگاه‌های مختلف و متنوع در طرح مباحث باشد.»
محمدصادق کوشکی همان کسی است که در برنامه‌های صداوسیما خواستار «محرومیت اجتماعی» و «مجازات» زنان بی‌حجاب شد. او از ممنوعیت ورود زنان به ورزشگاه‌ها دفاع کرد و گفت که توییتر و اینستاگرام باید طوری مسدود شوند که با فیلترشکن هم نتوان آن‌ها را باز کرد.
- اسپانسر -
او سال ۱۳۹۸ نیز به رخشان بنی‌اعتماد، کارگردان نام‌آشنای سینمای ایران، و دخترش، باران کوثری، توهین کرده بود؛ وقتی که رخشان بنی‌اعتماد پس از برملا شدن شلیک موشک‌های سپاه به هواپیمای مسافربری اوکراینی، در فراخوانی از مردم خواست به نشان اعلام همبستگی با مردم داغدار، به خیابان بیایند. صادق کوشکی در واکنش به این اقدام بنی‌اعتماد در تلویزیون گفت: «خانمی که فراخوان می‌دهی، اگر آن بچه‌های سپاه در مرز نبودند، دست امثال عبدالمالک ریگی به تو و دخترت می‌رسید. شاید هم خوشت می‌آمد…»
این توهین او به کارگردان سینمای ایران اعتراض‌های زیادی در پی داشت و حتی برخی اصولگرایان هم آن را محکوم کردند. با این حال صداوسیما در برنامه‌های آتی همچنان محمدصادق کوشکی را به عنوان کارشناس دعوت کرد و به او تریبون داد تا باز هم به مردم معترض اهانت کند.
حمید رسایی، نماینده سابق مجلس، نیز که پیش‌تر ادعا کرده بود معترضان ۱۵۰ نفر بیشتر نیستند، در سخنان تازه‌ای علی دایی، اسطوره فوتبال ایران، را به دروغگویی متهم کرد و از نهادهای امنیتی خواست «در گوش او بزنند».
جلیل محبی، دبیر سابق ستاد امر به معروف و نهی از منکر، نیز از مدافعان سرسخت اعدام معترضان است و حسین کچوییان در صداوسیما که هزینه‌های آن از محل بودجه عمومی و جیب مردم تامین می‌شود، به مردم معترض هتاکی کرد و خیزش مردمی را «شورش مافیایی و اغتشاش داعشی» خواند و با توهین به زنان گفت: «شعار زن، زندگی، آزادی یعنی زن، فحشا، هرزگی».
فواد ایزدی هم که پیش‌تر در یکی از همین برنامه‌های تلویزیونی گفته بود مشکل آمریکا این است که شورای نگهبان و ولایت فقیه ندارد، به‌تازگی دانشجویان معترض را متهم کرده است که قبل از حضور در تجمع‌ها، برای اینکه ترسشان بریزد، مشروب می‌خورند.
Iranian Television of Canada
علی خضریان، نماینده مجلس، نیز پس از کشته شدن مهسا امینی، در تلویزیون حضور یافت و از عملکرد گشت ارشاد دفاع کرد.
پایگاه خبری انتخاب در واکنش به «حضور پرتکرار» این افراد در جریان خیزش مردمی، نوشت که تلویزیون «دربست» در اختیار جبهه پایداری قرار گرفته است.
جبهه پایداری جریانی سیاسی است که سال ۱۳۸۸، پس از بروز اختلاف‌هایی میان اصولگرایان، اعلام موجودیت کرد.
در جریان خیزش سراسری ایرانیان، صداوسیما با ادعای دعوت از کارشناسان در برنامه‌های گفت‌وگومحور، به این افراد فرصت داد تک‌گویی‌های یک‌طرفه خود در دفاع از حاکمیت را بیان کنند، بدون اینکه روبروی آنان تریبونی در اختیار دیدگاه مخالف قرار گرفته باشد. در واقع صداوسیما که عنوان «رسانه ملی» را یدک می‌کشد، به شکلی هدفمند و برنامه‌ریزی‌شده، به این افراد فرصت داد علیه خیزش مردمی و معترضان صحبت کنند. این مسئله تا آنجا پیش رفت که صدای رسانه‌های اصولگرا مانند فرهیختگان هم درآمد و این روزنامه در یادداشتی نوشت: «تریبون بزرگ تلویزیون قرار نیست در حد صفحات وبلاگ چند کارشناس سیاسی تقلیل پیدا کند.»
بر اساس مصوبه مجلس شورای اسلامی، در سال ۱۴۰۱، سهم صداوسیما از اعتبارات رسانه‌ای ۹۰ درصد بود و این سازمان در این سال، با افزایش بیش از ۵۰ درصد بودجه نسبت به سال قبل، از محل بودجه عمومی بالغ بر پنج هزار میلیارد تومان دریافت کرد، اما صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران با وجود این بودجه کلان، با بحران مخاطب مواجه است و حتی مقام‌های حکومتی نیز اذعان کرده‌اند که با ادامه ریزش مخاطبان، احتمال تعطیلی برخی شبکه‌های رادیو و تلویزیون وجود دارد.
