آنهایی که در شهر تورنتو رانندگی می کنند، مانند راننده های تاکسی و شرکت های پستی که بسته ها و نامه ها را جابجا می کنند، به خوبی می دانند که به خاطر جاده سازی خیابان های کلان شهر تورنتو، هر روزه با چه مشکلات بسیار بزرگی، رو به رو هستند. همانطور که قبلا هم در مقاله هایم نوشته ام، شهر تورنتو در بعضی قسمت ها به منطقه جنگی شباهت دارد که نه تنها شهروندان راگرفتار می کند بلکه توریست ها راه کلافه و پشیمان می کند.
چند روز پیش با یکی از مهندسین راه و ساختمان که ۱۰۰ کیلومتر جاده در کشور دبی ساخته بود، صحبت می کردم، ایشان اظهار داشت که کیفیت قیر و آسفالت خوب، تا ۱۴، ۱۵ سال، دوام دارد. ولی او در عین حال گفت که وقتی به کیفیت آسفالتی که در خیابان های شهر تورنتو به کار میرود، دقت کرده، متوجه شده است که قیر آن آسفالت، سوخته بود. این بدان معناست که کیفیت آسفالت خیابان پایین بوده و بیشتر از ۴ یا ۵ سال، دوام نخواهد آورد.
آیا از طرف شهرداری، اشخاصی به عنوان ناظران کیفی، برای مشاهده و بازبینی کارهای جاده سازی، در محل کار حضور دارند تا بر کیفیت کار و موادی که به کار برده می شود، نظارت کنند یا نه؟! همانطور که قبلا هم گفته بودم، مهمترین عاملی که باعث می شود تا زمان تعمیرات و جاده سازی به درازا بکشد، تعداد افرادی است که در محل کار، مشغول هستند. چه عواملی باعث می شود که شهرداری ها، مناقصه کارهای جاده سازی را به تعدادی محدود می سپارد که امکانات انسانی محدودی دارند؟ جایی که باید دویست نفر کار کنند، شاید ۲۰ نفر هم به زور کار می کنند. خیابان یانگ، از های وی سون تا میجر مکنزی، همچون یک بلا است که عبور و مرور را با مشکلات جدی مواجه کرده است. بیزینس هایی که در امتداد این خیابان فعالیت دارند، آنقدر کلافه شده اند که دیگر نمی دانند با گرفتاری هر روزه ترافیک، چه کار کنند. کسانی که هر روز، از این مسیر عبور میکنند، زمان زیادی به علاوه هزینه بنزین، تحمل می کنند. طبیعی است که در این حالت، اعصاب رانندگان خراب می شود و ضمنا ترافیک سنگین موجب آلودگی بیشتر هوا میشود.
متاسفانه، به نظر نمی رسد که پلیس راهنمایی و رانندگی هم نظارت کامل بر ترافیک این مناطق داشته باشد. از جمله نظارت بر بستن باندهایی که شاید نیازی به بسته شدن آنها نباشد. از طرف پلیس، زمان بندی چراغ های راهنمایی و تنظیم آنها در ساعات پر رفت و آمد، اهمیت بسیار دارد. گاهی اوقات کارگرانی که کار را تعطیل میکنند، موانع مخروطی در مسیر باندها را بر نمی دارند تا ترافیک باز شود.
امیدوارم در آینده، شهرداران و مسئولین شهرداری، با عده بیشتری از پیمانکاران قرارداد ببندند و زمان کوتاه تری را برای پروژه ها در نظر بگیرند. برای این کار، اگر عده بیشتری در شرکتهای راهسازی مشغول به کار شوند، نه تنها کارها بسیار سریع تر پیشرفت می کند، بلکه عده بیشتری هم مشغول به کار خواهند شد و در نتیجه، تعداد بیکاران هم کاهش خواهد یافت.
همانطور که قبلا هم گفته بودم، اگر پیمانکاران، هزار پروژه جاده سازی را در دست اجرا بگیرند که در عرض ۶ ماه تمام شود، بهتر از آن است که ۱۰ هزار پروژه را بگیرند که در طول شش سال تمام شود.
امیدوار بودم که پروژه خیابان یانگ، امسال به پایان برسد که اگر نیرو به اندازه کافی برای کار گمارده میشد، این امر به واقعیت می پیوست، اما چنین نشد و بگفته کاسبان ایرانی خیابان یانگ، اتمام این پروژه تا دو سال دیگر هم ادامه خواهد داشت.
نمی دانیم آیا به مقاله ها و پیشنهادات ما اهمیت می دهند و برای آینده آنها را در نظر می گیرند یا نه؟!
در هر صورت، امیدواریم که مسئولین شهرداری ها به فکر مردم هم باشند و به عمر و پول مردم هم اهمیت بدهند.
شاید بد نباشد که از طرف مسئولین شهرداری ها در قسمت جاده سازی، جهت آگاهی شهروندان، اطلاعیه هائی به رسانههای مختلف بفرستند و عملکرد خود را توجیه کنند. تا بدین وسیله، ما هم سر در بیاوریم که موضوع از چه قرار است.