نوروز 1398 خورشیدی از راه رسید و باز هم سالی پر از امید و انتظار آغاز گردید، امید آن داریم که در این سال، زیبایی ها بر زشتی ها پیروز شوند. امیدواریم دیکتاتورهای دیوانه جاه و مقام، جایشان را به انسان های آزاده و انساندوست بدهند. آرزو داریم که دولتهای آزاد و دموکراتیک که از مزایای استقلال و پیشرفت بهره مندند، به آزادیخواهان کشورهای استبدادی کمک کنند تا جهان بسوی آزادی و دموکراسی کامل پیش برود.
یکی از تفاوت های میان دموکراسی و دیکتاتوری، این است که رهبران سیاسی و روسای جمهور در کشورهای دموکراتیک، با رأی مردم انتخاب می شوند و با رأی مردم و بدون خونریزی، عوض می شوند. اما در کشورهای استبدادی و دیکتاتوری، عوض کردن یک رئیس جمهور، مانند عوض کردن یک رژیم است که مردم برای پس گرفتن قدرتی که به او داده اند، باید دوباره انقلاب کنند و متحمل خسارات زیاد و قربانیان زیادی بشوند تا بتوانند رئیس جمهور دیوانه و یا رهبر جاه طلب را از اریکه قدرت پایین آورند.
آرزو داریم که حقوق بشر در سراسر گیتی رعایت شود و کلمه زندانی سیاسی، به صفحات تاریخ سپرده شود.
نوروز، پیام آور شادی ها، مهر و محبت و دوستی هاست.
یازده کشور جهان، نوروز را رسماً برای اولین بار در سال 1390 خورشیدی در سازمان ملل با سفره هفت سین، جشن گرفتند. نوروز، همچنان بسوی جهانی شدن پیش می رود و کشورهای بسیاری، به تدریج با تلاشایرانیان خارج از کشور و سایر مللی که نوروز را جشن می گیرند، با این سنت زیبا و دیرین ایران باستان آشنا می شوند.
روح زیبای نوروزی، همچنان در رگ های پیکره فرهنگ جهانی دمیده می شود. به امید روزی که سراسر جهان،شکوفائی طبیعت و این رسم مهر آفرین را همزمان با هم جشن بگیرند.
یکبار دیگر، چه دعایی کنمت بهتر از این:
خنده ات از ته دل، گریه ات از سر شوق، روزگارت همه شاد، سفره ات رنگارنگ و تنی سالم و شاد ….
که بخندی همه عمر.