بنای این حکومت از همان آغاز، کشتار و ترساندن ملت ایران و بقیه جهان بود. چون آنها از همان آغاز هم می دانستند که کفایتی برای کشورداری و حکومت کردن ندارند و به همین جهت، تنها راه بقای خود را در النصر بالرُعب دیدند ( پیروزی در گرو وحشتپراکنی است. یعنی با ترساندن، پیروز شوید.)
در طول بیش از چهار دهه، همه ایرانیان دیدند که اقتصاد ایران چگونه ضعیف تر و دزدی ها و اختلاس ها بیشتر شد. آنها نه تنها به توسعه صنایع ایران نپرداختند بلکه کارخانه های تولیدی را هم مصادره کرده و به بخش خصوصی خودشان بسیار ارزان فروختند.
این حکومت، دست کسی را که دزدی کوچکی انجام داده بود، برید. ولی با کسانی که میلیاردها دلار دزدیده بودند، کاری نکرد.
معترضان و مخالفین را شکنجه و زندانی و اعدام کرده و از بین بردند. حتی بعضی از مخالفین را در خارج از کشور، ترور کردند و یا بعضی از آنها را دزدیده و به ایران بردند و با اعترافات اجباری، آنها را اعدام و یا زندانی کردند.
در کجای دنیا یک دولت و یا حکومت، به معترضان افزایش سه برابری قیمت بنزین، با تیرهای جنگی مستقیم شلیک می کند و بیش از ۱۵۰۰ نفر را می کشد؟
در کجای دنیا یک حکومت، اموال و سرمایه های ملی کشورش را برای مقاصد تروریستی خود، به یغما می برد، در حالیکه مردمانش در تنگدستی و فقر زندگی می کنند؟
در کجای دنیا حکومتی این چنین سعی می کند با روش های مختلف، سایر کشورها را بترساند و آنها را دشمن خود گرداند؟
حکومت جمهوری اسلامی، به خاطر قتل یک نفر، ۱۶ نفر از انسان های دیگر را محکوم کرد و دو نفرشان را هم اعدام نمود، برای اینکه مقتول، از حکومتی ها بود. ولی به خاطر قتل ۱۷۶ نفر از مسافران بی گناه هواپیمای اوکراینی، هیچکس محاکمه نشد، برای اینکه قاتل یا قاتلان، از خود حکومتی ها بودند.
این حکومت، بر مبنای چه عدالتی و چه قانونی بر مردم حکومت می کند که در دنیای مترقی امروز، هیچ ارزش و جایگاهی ندارد؟ گمان نمی کنم که سایر مسلمانان و حتی شیعیان هم، شیوه کشورداری این حکومت ویرانگر را تایید کنند.
بارها شاهد بوده ایم که جمهوری اسلامی، شهروندان خارجی را به جرم جاسوسی زندانی کرده و به عنوان گروگان، از دولت های خارجی اخاذی کرده و یا از آنها امتیاز گرفته است. به همین جهت است که تعدادی از کشورهای غربی، به شهروندان خود هشدار داده اند که به ایران سفر نکنند.
کشور ثروتمندی که می توانست کشور گل و بلبل باشد و در جهان، با احترام و سربلندی، به پیشرفت های خود ادامه دهد، اکنون به ضعیف ترین و بی اعتبارترین کشورهای دنیا تبدیل شده است و میلیون ها نفر به خاطر ظلم و ستم حاکمانش، به جای اینکه به وطن خود خدمت کنند، از ایران گریخته و به بیگانگان خدمت می کنند.
کدام یک از شهروندان کشورهای مترقی و پیشرفته جهان، مانند: کانادا، آمریکا، ژاپن و آلمان، از حکومت کشورش بدگویی می کند و یا از ترس جانش، از زادگاهش می گریزد؟
صدها هزار نفر از ایرانیانی که در خارج از کشور در اعتراضات علیه حکومت جمهوری اسلامی در تظاهرات شرکت می کنند، هرگز تصور نمی کردند که روزی برسد که با جان ودل، برای نجات کشور و هموطنانشان، در تظاهراتی که بر علیه حکومت کشورشان است، شرکت کنند! حکومتی که به ملت خود، به چشم بیگانگان می نگرد و همچون دشمن، با آنها رفتار می کند.
فقط کسانی طرفدار این حکومت هستند که از آن بهره های مادی برده و یا می برند. وگرنه هر کسی دیگر که وجدان آگاه و بیداری داشته باشد، هرگز از این حکومت ضد بشری، حمایت و جانبداری نمی کند.
ایرانیان داخل و خارج از کشور، از همان آغاز این خیزش بزرگ، به یک اصل اساسی پی بردهاند که باید تا سرنگونی حکومت جمهوری اسلامی، به اعتراضات و تظاهرات علیه رژیم بی رحم ایران، ادامه دهند. چون امیدی به جز آینده ای سیاه و تاریک، پیش روی خود نمی بینند.
یکشنبه گذشته، به مناسبت سومین سالگرد حادثه دردناک پرواز پی اس ۷۵۲ هواپیمایی اوکراین که با موشک های سپاه پاسداران سقوط کرد و ۱۷۶ انسان بی گناه کشته شدند، مراسمی در سالن مریدیان نورث یورک برگزار شد. جاستین ترودو نخست وزیر کانادا و همچنین حامد اسماعیلیون، مسیح علینژاد، نازنین بنیادی، دکتر رضا مریدی، علی احساسی، مایکل پارسا، عبدالله مهتدی، نازنین افشین جم و عده بسیاری از شخصیت ها و مقام های برجسته ایرانی و کانادایی نیز در آن شرکت داشتند. در این برنامه، عکس هایی از قربانیان این جنایت دلخراش، به نمایش گذاشته شد.
سپس، در ساعت ۵ بعد از ظهر در میدان مل لستمن، مراسم یاد بود و شمع افروزان نیز برگزار گردید که حدود ۲۰ هزار نفر در آن میدان حضور داشتند.
گزارش کامل این گردهمایی از طریق تلویزیون ایرانیان کانادا بطور زنده پخش گردید که ویدیوهای آن نیز در شبکه های اجتماعی مجله شهرما و تلویزیون ایرانیان کانادا قابل مشاهده است.
هر هفته در شهرهای ایرانی نشین جهان، هموطنان ما با پشتکار خستگی ناپذیری در تظاهرات گوناگون، شرکت می کنند.
از جمله همین یکشنبه در شهر تورنتو، تظاهراتی برگزار خواهد شد که توجه شما را به اطلاعیه آن در صفحه 112 همین شماره جلب می کنم.
پاینده و پویا باشید.