کرونا، این موجودی که فقط با ذره بین دیده می شود، دنیای به این بزرگی را چنان بهم ریخته و آشفته کرده است که به نظر نمی رسد تا مدت ها، جهان بتواند به حالت طبیعی خود بازگردد.
این روزها، زندگی میلیاردها انسان، دستخوش جریانی شده است که معلوم نمی‌کند چه سرنوشتی، در انتظار بشریت است.
بزرگی پیامدهای اقتصادی و اجتماعی این بیماری مرموز که هنوز درمانی برای آن یافت نشده است، در آینده ای نه چندان دور، بیشتر نمایان خواهد شد.
آیا جهان، به سوی یک رکود اقتصادی بسیار بزرگ و بی سابقه پیش می‌رود؟
- اسپانسر -
آیا می توانیم بار دیگر زندگی معمولی خودمان را بازیابیم؟
این روزها، همه دلشوره ها و نگرانی ها، قلب جامعه جهانی را چنگ می زند و آرامش را از میان برده است. اما آنچه که مهم است، باید به حال و روزی که در آنیم بیندیشیم تا ببینیم که فردا، چه بازی کند روزگار؟ و یا به قول فردوسی بزرگ: چو فردا رسد، فکر فردا کنیم.
در حال حاضر، مجله شهرها تا اطلاع بعدی چاپ نمی شود و شما خوانندگان گرامی، فقط از طریق آنلاین می توانید آن را مطالعه کنید:www.shahrema.org
اگرچه ویروس کرونا به نظر قوی نمی آید و میزان مرگ و میر آن،بسته به مکان، از 5/1 تا ۹ درصد است، ولی هر روزه پیامدهای آن را در سراسر جهان شاهدیم که میزان مبتلایان و تعداد کشته شدگان،رو به افزایش است. پس، بی اعتنایی و بی احتیاطی نسبت به آن، اصلاً عاقلانه و خردمندانه نیست و باید نهایت احتیاط را برای پیشگیری از ابتلا و شیوع آن، رعایت کرد. اگر مردمی که در محیط این ویروس مرگ آفرین قرار دارند، همگی برای دو یا سه هفته،خودشان را در خانه قرنطینه کنند، به گفته مقامات بهداشت جهانی،ویروس کرونا از بین خواهد رفت.
اینجاست که فرهنگ خانوادگی و فرهنگ اجتماعی و نیز عزم همگانی در قرنطینه، ضامن سلامت جامعه، خواهد بود.
Iranian Television of Canada
ویروس کرونای کوچک، استاد بزرگی است که به جهانیان، درس های با ارزشی را آموخته است: بی ارزشی دنیا، دانستن قدر زندگی و مهر و محبت کردن به بستگان و نزدیکان و … و بسیاری از آموزه های دیگر.
خانه نشینی اجباری، فرصتی به دست همه داده است تا در خود اندیشه کنند و به کارهایی که می خواستند در فرصتی مناسب انجام دهند، بپردازند.
ما، سال منحوسی را پشت سر گذاشتیم و سال نو را هم بسیار بد آغاز کردیم، با امید به اینکه آن را، به خیر و خوشی به پایان ببریم.
به فکر خود و در نتیجه به فکر اطرافیان و جامعه باشیم.
در خانه بمانیم و رعایت احتیاط را شرط لازم سلامتی و ایمنیبدانیم.
