وظیفه

انجام تمام کارهای جهان، از هر نوع که باشد، با وظیفه و مسئولیت همراه است. مادر، در قبال فرزندش، پدر در قبال خانواده اش، یک مدیر، در مقابل مجموعه اداری اش … و یا رهبر سیاسی در قبال ملتش، وظیفه و مسئولیت دارد. طبیعی است که میزان و نوع مسئولیت ها با یکدیگر فرق داشته باشند، مانند: اداره کردن خانه، شرکت، شهر، استان و یا کشور.

وظیفه و مسئولیت ما، در مجله شهرما، تهیه مطالبی خواندنی و آموزنده است که در عین حال، سرگرم کننده هم باشد. گروه ما سعی می کند هر هفته، آخرین خبرهای مهم و مطالب خواندنی در زمینه های گوناگون مانند مطالب تاریخی اجتماعی و اخلاقی، داستان های شیرین و جذاب، جدول و سرگرمی و …. را تهیه و در یک مجموعه، به شما ارائه دهند.

هرگاه با خوانندگان گرامی مجله شهرما، در گوشه و کنار شهر برخورد می کنیم، همگی آنها، از محبوبیت و جذاب بودن مجله شهرما، تعریف نموده و ما را در کار و وظیفه ای که به عهده داریم، تشویق می کنند. ما نیز براستی بخود می بالیم و خوشحالیم که وظیفه خود را بخوبی تا حد رضایت شما، انجام می دهیم. به عبارت دیگر، اگر مجموعه کارکنان شهرما، وظیفه و مسئولیت خود را بخوبی انجام نمی دادند، هرگز رضایت و خشنودی شما حاصل نمی شد.

بسیار خرسندیم که تلاش های شبانه روزی ما، با حمایت و پشتیبانی شما همراه است تا همچنان به راهمان ادامه دهیم. استقبال شما از این مجله، گواه خوبی است بر این مدعا. از شما خوانندگان گرامی نیز تقاضا داریم تا در جهت حمایت از مجله محبوب خودتان، از کسانی که با آگهی های خود، ما را حمایت می کنند، با مراجعه به آنها و با بهرمند شدن از خدمات و کالاهایشان، از آنها نیز پشتیبانی کنید و این در حقیقت، بهترین حمایتی است که شما خوانندگان گرامی می توانید از مجله خودتان انجام دهید.

- اسپانسر -

روشن است هر کسی که در انجام وظیفه اش موفق باشد، مورد حمایت و تشویق قرار می گیرد و اگر مسئولانی باشند که وظیفه خود را بخوبی انجام نمی دهند، بدانند که چاره ای جز برکنار شدن ندارند. حالا، این مسئول می تواند، صاحب یک شرکت باشد و یا مسئول مملکتی مانند ایران. بیش از چهل سال است که ملت نجیب ایران، با وعده های پوشالی و دروغ، فریب حاکمان کشور را می خورند. مردم ایران، هر چند سال یکبار، به پای صندوق های رأی می روند و با انتخاب شخصی به عنوان رئیس جمهور، خواستار بهبودی اوضاع زندگی خود می شوند. ولی، متأسفانه به قول معروف: دریغ از دیروز.

آقای روحانی، رئیس جمهور دروغگوی ایران، این بار هم وعده می دهد که برای تحقق خواسته های خود، تنها راه، رفتن پای صندوق های رأی است. در حالیکه همه مردم می دانند که رأی گیری فقط یک تشریفات زائد است و در روند اداره کشور، ارزشی ندارد. همانگونه که در سال 1388 وقتی میلیونها نفر بطور منظم و دوستانه، به خیابان ها آمدند تا به نتیجه انتخابات آن سال “رأی من کو” اعتراض کنند، با چه بیرحمی و خشونتی، مواجه شدند که “ندا”ی مظلوم، الگوی آن تظاهرات مسالمت آمیز بود.

حال، صحبت اینجاست که پایان خط جمهوری اسلامی، کجاست؟ و تا کی این فریب و نیرنگ بازی ها، ادامه خواهد داشت؟ و به چه قیمتی؟

رهبرانی در جهان بوده اند که با خواست مردم، کناره گیری کردند و خود را از قدرت کنار کشیدند و در عین حال، رهبرانی هم بوده اند که تا پای نابود شدنشان ادامه دادند، مانند: قذافی و صدام.

رفتن حکومت جمهوری اسلامی، دیر و زود صورت خواهد گرفت ولی امیدواریم که این تغییر و تحول، بدون خونریزی صورت گیرد. چون هر جانِ شیرینی، خوش است.

Iranian Television of Canada