سخن سردبیر

این روزها حال خوشی ندارم و دیگر نمی دانم که به کدام منبع امیدی، بیاویزم و به کدام دیوار انسانیت تکیه دهم!

اخبار ناگوار، همچنان از در و دیوار می بارد و تمامی هم ندارد.

آیا از بی رحمی و تجاوز سربازان روس با مردم بی گناه اوکراین بگویم؟ و یا از بیچارگی ملت ایران که هر روز بیشتر و بیشتر در فقر و ذلت، فرو می روند؟ و یا از دسیسه ای که اخیراً دولت جمهوری اسلامی، آن را در دست اجرا دارد؟ دسیسه ای که برای بد جلوه دادن مهاجران بی پناه افغان که از دست وحشیان طالبان، به ایران گریخته اند و دولت جمهوری اسلامی، سعی می کند چنین وانمود کند که حضور افغان ها در ایران، خطری برای امنیت ایرانیان داخل کشور است!

از طرف دیگر، گروه طالبان که حکومت شیعی ایران را دشمن اصلی اسلام واقعی در دنیا می‌دانند و در مقابل اخبار ناگواری که در همه جا پراکنده و به گوش می رسد، بی خردانه می ‌خواهند انتقام کسانی را بگیرند که خود، باعث فرار آنها شده اند.

و این، همان چیزی است که در آینده ای نه چندان دور، منجر به جنگی خانمانسوز بین دو کشور همسایه و به ظاهر مسلمان خواهد شد.

دوستان، حال خوشی ندارم و نمی دانم که از چی و از کجا بنویسم! چون همه جای جهان، پر از درد و بی عدالتی است و یک سازمان جهانی هم وجود ندارد تا در مقابل زورگویان بایستد و جلوی کشتار بی گناهان را بگیرد. و همه کشورهای مثلاً قدرتمند جهان هم، دست روی دست گذاشته و با بیچارگی به این جنایت ها نظاره می کنند.

افسوس و صد افسوس.

یاران، از آنجا که ذوق نوشتنم نمی آید، اجازه بدهید بخشی از مطالب انتخاب سردبیر را در اینجا به جای ادامه مقاله ام، بیاورم. امیدوارم پوزش مرا بپذیرید.

آدم ها برای هم، سنگ تمام می گذارند.

اما نه وقتی که در میانشان هستی، نه

آن زمان که در سینه خاک خوابیده ای؛

آنگاه «سنگ تمام» را می گذارند و می روند.



گول دنیا را مخور……!!

ماهیان شهر ما از کوسه ها وحشی ترند

بره های این حوالی، گرگ ها را می درند

سایه از سایه هراسان در میان کوچه ها

زنده ها هم آبروی مردگان را می برند.



نــه صدایش را ” نــازک ” می کــرد ..

و نــه دستــانش را ” آردی “

از کجــا بایــد به گرگ بودنش شک میکــردم؟!

آنگاه که غرور کسی را له می کنی، آنگاه که کاخ آرزوهای کسی را ویران می کنی، آنگاه که شمع امید کسی را خاموش می کنی، آنگاه که بنده ای را نادیده می انگاری ، آنگاه که حتی گوش هایت را می بندی تا صدای خرد شدن غرورش را نشنوی، آنگاه که خدا را می بینی و بنده خدا را نادیده می گیری ، می خواهم بدانم، دستانت را بسوی کدام آسمان دراز می کنی تا برای خوشبختی خود و خانواده ات، دعا کنی؟

بسوی کدام قبله، نماز می گزاری که دیگران نگزارده اند؟

عبادت، بجز خدمت خلق نیست

به تسبیح و سجاده و دلق نیست

پاینده و پویا باشید