نسل سوخته

شوربختانه، ما ایرانیان در این دوره از تاریخ، گیر افتاده ایم که نه راه پیش داریم و نه راه پس. در هر صورت، باید با صبر و شکیبایی، از این دوره سیاه خرافات و جهل و نادانی عبور کنیم، آن هم با دادن تلفات سنگین و خونباری که کاملا بیهوده است و اگر زورگویان و زورمداران، درک و شعور لازم را داشتند، کار به کُشتن انسانها و انسانیت و آسیب زدن به کشور نمی کشید.

دیگر نباید به بی شعوران فرصت داد تا دوباره، جان بگیرند که تخم جهل و خرافات را در بین مزرعه بشری بریزند.

اگر ما انسانها، به پرستش و نیایش، نیاز پیدا کنیم، با عقل و خرد خودمان، دین و روشی را که از ما انسان بهتری بسازد، انتخاب می کنیم و هرگز به کسی که به زور، دین و روش خاصی را به ما تحمیل کند، نیازی نداریم. هیچ خدایی هم با ما کاری ندارد و ما را ملامت نخواهد کرد و از ما حساب و کتابی هم پس نخواهد گرفت.

- اسپانسر -

می دانیم که این دوره سیاه و تاریک و این برهه حساس از تاریخ ایران هم می گذرد، ولی امیدواریم که بزودی، شاهد بازسازی و آبادی کشورمان هم باشیم.

سرانجام، پس از گذار از این دوره سیاه، روزی فرا خواهد رسید که صلح و آرامش در درون کشورمان برقرار شود و ایران عزیز در جایگاه حقیقی خود بر تارک جهان بدرخشد.

در همین رابطه، با دلنوشته زیبایی از دکتر زندی ( متخصص چشم در تهران) برخورد کردم که در زیر می خوانید:

آهای ی ی ی ی…. اونائی که بعد از ما میاین و دو مرتبه این خیابونا رو، پر زرق و برق و آسمونا رو، پاک و دل مردمو شاد و لبها رو خندون می بینین…

خواهشاً، از ما هم، یادی کنین…،

Iranian Television of Canada

آهای خوش اقبالا، نوه نتیجه ها، ای کسائی که  روزگارتون خط خطی نشده…

وقتی دوباره موسیقی، مقدّس شد و ویلن و کمونچه و تنبک هم گناه نبود، از ما هم  یاد کنین….

آی نسلای بعدی… ایرانیای پنجاه سال دیگه…

وقتی دوباره ایرانمون با همه ی کشورها دوست و رفیق شد، یادی هم از ما بکنین…

آی بعد از مائی ها، خوش عاقبتا، پیشونی سفیدا…

وقتی تو خیابونا بجای پراید، ماشینای شیک و مدرن دیدین و فیلم های نامبر وان سینمائی رو همزمان با شصت هفتاد تا پایتخت مهم دنیا، روی پرده سینماهای تهرون و شهرستان ها دیدین، وقتی کنار خیابونا، میز و صندلی چیدن و پاتوق عاشقا بود و گوشه و کنار خیابونا تا سقف آسمون، نئون تبلیغاتی برندهای به روز دنیا رو دیدین … یه یادی هم بکنین از ما، نسلی که دائم تو هول و هراس بود و از فرداش مطمئن نبود‌ ….

آی هموطنای چهل سالِ دیگه..

وقتی تحصیل کرده هامون رو کارخونه ها و پروژه ها و تولیدیا می قاپیدن و کارگر فنی، تاج‌ِ سر بود و هیشکی میل مهاجرت نداشت و پشت در سفارتامون در خارج، صف تا صف ایستاده بودن تا ویزای توریستی ایران رو بگیرن و تخت جمشید و میدون نقش جهان و جاهای دیدنی ایران غلغله بود، یادی از ما وامونده های تاریخ بکنین

آی بچه های بچه هامون… آی نوه ها و نتیجه ها…

وقتی از نو ایران رو ساختین و وقتی منبعدش، همه خلق خدا رو به یک چشم دیدین و شیعه و سنی و یهودی و مسیحی و بهائی و بودائی و بی دین و … هیچ فرقی با هم نداشتن و عیسی به دین خود بود و موسی به دین خود و مسجد و میخونه و کلیسا و کنیسه هر کدوم، مشتری های خودشون رو داشت و هر کسی، سرش تو کار خودش بود و فضولی موقوف بود… یه قلقلکی هم به حافظه تاریخی تون بدین و از ما نسل سوخته و ویرون و هاج و واج هم، یادی بکنین.

خوانندگان گرامی، نمی دانم تا چه اندازه با گفتار بالا موافق هستید یا نه، اما به گمان من، تفکر برانگیز است و امیدواریم که به گوش آنانی که باید، برسد.