ساعت کاری ادارات دولتی، دستگاه‌های اجرایی، بانک‌ها و سایر نهادهای عمومی ایران، از سه‌شنبه (۱۶ خرداد) تغییر کرده است. بر اساس دستورالعمل اعلام‌شده ساعت کاری جدید «تنها به مدت سه ماه»، از ساعت ۶ صبح تا یک بعد از ظهر خواهد بود. این تغییر ساعت با واکنش‌های زیادی رو‌به‌رو شده است.
طبق مصوبه سازمان اداری و استخدامی ایران، این تغییر ساعت اداری تنها از نیمه خرداد تا نیمه شهریور امسال اجرایی است. در این تغییر، که برای «مدیریت بهینه مصرف انرژی» مصوب شده، تنها ساعات آغاز و پایان کار عوض شده، نه مدت زمان کاری. بر همین اساس ادارات ملزم به رعایت میزان ۴۴ ساعت کار در هفته مطابق با ماده ۸۷ قانون مدیریت خدمات کشوری هستند.
بر اساس همین مصوبه در پایتخت هم «قاعده شناور» ساعت شروع کار لغو شده است. ساعت کاری شناور به این معنی بود که کارمندان می‌توانستند روز خود را زودتر یا دیرتر از ساعت کاری معمول شروع کنند یا به پایان برسانند.
همچنین گفته شده است که تمامی دستگاه‌های اجرایی مکلفند از یک ساعت قبل از خاتمه کار و در مناطق گرمسیری همزمان با خاتمه کار، دستگاه‌های سرمایشی را خاموش کنند.
- اسپانسر -
قرار است از زمان اجرای تغییر ساعت جدید برای ادارات، ارائه خدمات ناوگان حمل‌ونقل شهری و بین‌شهری از طریق قطار شهری، اتوبوس، تاکسی و همچنین قطار‌های حومه‌ای، متناسب با این تغییر، هماهنگ شود.
واکنش کاربران چیست؟
این تغییر ساعت واکنش‌های گسترده به همراه داشته است.
یکی از کاربران از تفاوت دیدگاه‌های مختلف درباره زمان آغاز کار انتقاد کرده و نوشته است: «هیات وزیران: ساعات کاری، از ساعت ۶:۰۰ الی ۱۳:۰۰. رئیس مجلس: کاهش ساعات کار مغایر قانون است. سازمان اداری: ساعت آغاز به کار بدون استثنا از ساعت ۶ است، شناوری لغو شد. قوه قضاییه: ساعت کار ۷ صبح. امور زنان رئیس‌جمهور: مادرانی که فرزند زیر ۷ سال دارند، شناور باشد.»
به نظر می‌رسد نگرانی از کمبود برق در تابستان عامل اصلی این تصمیم باشد، در سالهای گذشته هم شماری از شهرهای ایران با کمبود برق روبرو بودند، و این روند باعث اختلال در کارهای اداری هم شده بود.
کاربران از این اقدام دولت به بهانه مدیریت مصرف برق انتقاد کرده و نوشته‌اند که این کار بدون توجه به «انگیزه و توان کارکنان و بهره‌وری سازمان،» معنایی جز عادت دادن به «زندگی سگی» ندارد.
Iranian Television of Canada
یکی از کاربران با انتقاد از قابلیت اجرایی این طرح، نوشته است که «بر اساس ماده ۸۷ قانون مدیریت خدمات کشوری ساعت کار کارمندان چهل و چهار ساعت در هفته است، به نظر این کاربر آغاز کار باید از ساعت ۶ صبح تا ۱۴:۴۵ باشد که در عمل صرفه جویی در مصرف برق نخواهد شد.»
کاربر دیگری گفته که «خیلی دوست دارد یکی امروز از بازدهی ادارات و سازمان‌ها با این تصمیم سخن بگوید.»
شماری هم پرسیده‌اند که «چندتا بیمار سرپایی ۶ تا ۸ صبح حاضرند مراجعه کنند کلینیک؟ بخصوص افراد سالمند و کودک.»
کاربرانی که بچه مدرسه‌ای و کودکستانی دارند در انتقاد نوشته‌اند که «ساعت کاری ادارات شده از ۶ صبح» اما «مهد از ۷:۳۰ باز می‌شود.»
یکی دیگر از کاربران نوشته که «مجبور شده ساعت ۵:۱۵ صبحانه بخورد»، یکی هم انتقاد کرده است که «بجای اینکه «ساعت رو بکشن جلو، کارمندا رو کشیدن عقب.»
کاربر دیگری هم نوشته که «زندگی روزمره هم با ساعات بیداری و خواب رهبر جمهوری اسلامی تنظیم می‌شود!»
قانون تغییر ساعت، پایان موقت «ساعت قدیم و جدید»؟
ایران هر سال دو بار، اولین روز نوروز و اولین روز پاییز، ساعت را تغییر می‌داد.
بر اساس «قانون تغییر ساعت رسمی کشور»، مصوب ۱۳۸۶ مجلس شورای اسلامی، ساعت رسمی در ساعت ۲۴ اول فروردین ماه هر سال یک ساعت به جلو کشیده می‌شد. اما این موضوع همواره محل بحث و مناقشه بود.
نهایتا نمایندگان مجلس شورای اسلامی، اسفند ماه ۱۴۰۰، بررسی طرحی را با عنوان «نسخ قانون تغییر ساعت رسمی» در دستور کار مجلس قرار دادند.
طرح پیشنهادی نسخ قانون تغییر ساعت رسمی، که مصوبه نمایندگان مجلس بود، پس از یک مرتبه رفت و برگشت به شورای نگهبان قانون اساسی و مجلس، در اردیبشهت ماه سال ۱۴۰۱ به قانون تبدیل و لازم‌الاجرا شد.
بر اساس این قانون، اجازه تغییر ساعت از دولت سلب شد، اما به هیات وزیران اجازه داده شد تا مطابق ماده ۸۷ قانون «مدیریت خدمات کشوری مصوب ۱۳۸۶ با اصلاحات و الحاقات بعدی»، در مورد تنظیم ساعات کار ادارات، سازمان‌ها و مراکز تابعه اقدام کند.
طرح تغییر ساعت کاری ادارات به مدت سه ماه هم در هیأت وزیران تدوین و تصویب شد
