امید و شادی

تاریخ بشری، پر از تنش ها و حوادث گوناگون است. در هر دوره از تاریخ، رویدادهای بی نظیری رخ داده است که کمتر مشابه آن، تکرار شده است. حمله تازیان مسلمان به ایران و حمله چنگیزخان مغول و تاتارها که باعث کشته شدن ایرانیان و به خاک و خون افکنده شدن بسیاری شد، هرگز از یادها نمی رود. همچنین جنگ هایی که در سرزمین پهناور ایران بزرگ رویداد، موجب فلاکت و درماندگی ایرانیان گشت، در هیچ زمان از صفحات تاریخ پاک نخواهد شد. کشور ایران تا به امروز، یکی از کشورهای انگشت شماری است که در طول تاریخ پر آشوب خود، توانسته است به هر وسیله ای که شده، دوام بیاورد و به حیات خود ادامه دهد. براستی، ایرانیانی که در زمان حمله اعراب، چاره ای جز پذیرفتن دین جدید نداشتند، چه حال و روزی داشتند؟ و یا حال و روز ایرانیانی که مغولان بی رحم و وحشی به ناگهان، بر در خانه هایشان ایستاده بودند، چگونه بوده است؟ در هر صورت، آنچه که می دانیم این است که ایرانیان در طول حوادث ناگوار تاریخ، توانستند دوام بیاوردند. و این ایستادگی و مقاومت، راز بقای آنها شده است. اگرچه امروز نیز می بینیم که ظاهراً مردم به بن بست رسیده باشند، اما امید به زندگی و امید به فردایی روشن، موجب شده که باز هم با مقاومت، زنده بمانند و این احساس را داشته باشند که همانند ققنوس، از خاکستر خویش، قوی‌تر برخیزند. امروزه، در روزگاری عجیبی به سر می بریم، آنگونه که حتی نمی دانیم فردا چه خواهد شد! چه برسد به اینکه بتوانیم آینده را پیش بینی کنیم. آنچه که مهم است بذر امیدی است که باید در دل های مان، آن را زنده نگه داریم. هوشیاری و آگاهی، راز بقای امروز ماست. نباید بگذاریم که ستم و بلاهای جورواجور طبیعی و یا انسانی، ما را از پای درآورد. درست است که همراه با تولد، مرگ نیز زاده می شود، ولی ترس از مرگ، و زود تسلیم شدن، شرط کار نیست. زندگی، یک نعمت است که اگر آن را از دست بدهیم، دیگر بازگشت و بازیافتی در کار نخواهد بود. اگر عمرمان را به خوشی و شادی نگذرانیم، آنرا مفت از دست داده ایم. در این روزهای شاد، سلامتی، شادکامی و پیروزی شما را آرزو داریم.
پاینده و پویا باشید