درس زندگی

برای بعضی ها عمر طولانی، هدف اصلی است و از داشتن عمر طولانی لذت می برند. اما کسانی هستند که ارزش و کیفیت محتوای زندگی، برایشان برتر از عمر طولانی است. به راستی، همه گیری ویروس کرونا، به ما چه آموخته است؟ آیا با بی توجهی و به سادگی از کنارش عبور می‌کنیم؟
همان بلایی که جان میلیون ها انسان را گرفته و در قاموس و فرهنگ خود، نه دوست می شناسد و نه دشمن، نه به گدا رحم می کند و نه به دارا، و در عین حال، پیر و جوان هم برای او، هیچ فرقی با هم ندارند!
خواننده گرامی، در زندگی، الگوی شما چه کسی و یا چه کسانی هستند که شما تحت تاثیر آن قرار دارید ؟
کدام یک از بزرگان علم و دانش و ادب، بر طرز تفکر و اندیشه شما تاثیرگذار بوده است؟ آیا خیام، فردوسی، حافظ، سعدی، مولانا و یا حتی شخصیت های خارجی، الگو و راهنمای شما در مسیر زندگیتان بوده است؟
آیا تاکنون سعی کرده اید تا شخصیتی نظیر آنها و یا حتی نزدیک به طرز تفکرشان داشته باشید؟ بعضی ها پیرو خیام، این شاعر بزرگ جهانی، انسانی اندیشمند و در عین حال دهری هستند و عده ای هم شخصیت عرفانی مولانا را سمبل و نمادین خود می دانند.
طبیعی است که بسیاری از ما، ممکن است جنبه و گنجایش آنها را نداشته باشیم تا مانند آنان بیندیشیم و یا رفتار کنیم. آیا می‌توانیم لااقل در سطح جامعه، فامیل و یا حتی در سطح خانواده خود، چیزی شبیه به آنان عمل کنیم؟
در این سخت و در این روزگار بلازده، همه ما به نوعی گرفتار آمده ایم و برای ادامه زندگی، چاره‌ای جز پذیرش و سازش با آن گرفتاری ها را نداریم.
پس، بیاییم با هر آنچه که داریم، از عمر کوتاه و روزهایی که بازگشتنی نیستند، لذت ببریم. این را می دانیم که چگونه زندگی کردن و از آن لذت بردن را یادمان ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ؛ آیا دلمان هم نباید به حال خودمان بسوزد و برای خودمان، راه چاره ای بیندیشیم؟
از گرما می نالیم و از سرما هم فرار می کنیم.
در جمع که هستیم، از شلوغی کلافه می شویم و در خلوت خود از تنهایی، بغض می کنیم.
تمام هفته، منتظر رسیدن روزهای تعطیل آخر هفته هستیم و آخر هفته هم، احساس دلگرفتگی و بی حوصلگی که همه اش هم، تقصير غروب آخرین روز هفته است، می کنیم!
ﻫﻤﯿﺸﻪ، ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯿﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺸﮑﯿﻞ میﺪﻫﻨﺪ. چرا نباید از برخورد با کار و همکاران، دوستان و آشنایان و همسایه ها که همگی بخشی از زندگی ما و کیفیت آن را تشکیل می دهند، لذت ببریم؟
ما، ﺩﺭ ﺳﻔﺮ هم، ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﯾﺸﯿﻢ، ﺑﺪﻭﻥ ﻟﺬﺕ بردن ﺍﺯ ﻣﺴﯿﺮ راه!
ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ آنکه ﺯﻧﺪﮔﯽ، ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ است ﮐﻪ می ﺨﻮﺍهیم زودتر ﺑﮕﺬﺭﻧﺪ تا به فردای نامعلوم برسیم.
بیاییم از لحظه های زودگذر عمر، لذت ببریم.
پاینده و پویا باشید