یکی از هموطنان ما بنام آقای کاووس صوفی، برای رسانه های شهر تورنتو، سوالی را به این شرح، مطرح کرده است:
ما در کامیونیتی مان فعالیتهای فرهنگی و هنری قابل توجهی داریم اما رسانه های ما آنچنان که باید و شاید توانایی انعکاس این وقایع فرهنگی و هنری را با کیفیتی مطلوب ندارند. چرا رسانه های ما نتوانسته اند رشد قابل قبولی داشته باشند؟ چرا ما تلویزیونی همردیف” من و تو” در این شهر نداریم اما جشنواره تیرگان را داریم که بزرگترین جشنواره ایرانیان خارج از کشور است؟ این عدم توازن بین فعالیتهای فرهنگی و هنری در این شهر و انتشار این فعالیت ها توسط رسانه های فارسی زبان در تورنتو را چگونه می بینید؟
ضمناً قرار شد که این هموطن گرامی، سوالات مدیران رسانه ها را در فضای مجازی به اشتراک بگذارد.
جواب به این سوال بسیار مفصل است ولی جواب و توضیح مختصر ما این است:
هنگامی که یک جامعه، هیچگونه پل ارتباطی ندارد تا از حال یکدیگر و سایر وقایعی که در نقاط دیگر دنیا روی میدهد، آگاه شود، نیاز به ایجاد “رسانه” ها ( روزنامه، رادیو و تلویزیون) احساس می شود.
شرایط ایجاد یک رسانه از هر نوع:1- بسته به امکانات مالی از طرف یک شخص، یک گروه و یا یک سازمان خصوصی و یا دولتی دارد که به چه میزان، سرمایه بگذارند و با چه امکانات و تسهیلاتی آغاز به کار کنند.2- بسته به تخصص ها و آگاهی های دست اندرکاران آن رسانه ها دارد که تا چه حدی بتوانند اطلاع رسانی های مهم را به جامعه ارائه دهند. 3- عشق و علاقه مسئول رسانه، نسبت به مردم و خدمت به جامعه 4- حمایت مردم از آن رسانه.
بطور کلی، دست اندرکاران رسانه ها برای راه اندازی یک رسانه، باید از سرمایه کافی، تخصص لازم و عشق و علاقه و دلسوزی نسبت به مردم و جامعه برخوردار باشند تا با استقبال مردم مواجه شوند.
در شهر تورنتو، بیشتر دست اندرکاران رسانه ها، بنا بر عشق و علاقه خود، در کار رسانه ای قرار گرفته اند، آن هم با حداقل امکانات مالی. در این شهر، تشکیلات و یا سازمانی نیرومند و توانا وجود ندارد که در کار رسانه ای فعال باشد. حمایت مالی اولیه از یک رسانه، بسیار مهم است تا به جایگاه مطلوب خود برسد.
زمانی که ما تلویزیون شهرما را شروع کردیم (سال 1994) با حداقل امکانات، توانستیم خدمت خودمان را با همان برنامه یک ساعته، به جامعه ثابت کنیم آنگونه که مردم هم نسبت به خدمات صادقانه ما،وقوف یافتند و صحه گذاشتند. اما زمانی که تلویزیون 24 ساعته ایرانیان کانادا (ITC) را با وام کلان آغاز کردیم که نیاز به سرمایه گذاری بیشتری داشت تا بتوانیم از طریق ماهواره، در ایران نیز دیده شویم. همچنین برای ساختن برنامه های متنوع که ارزش های ملی، فرهنگی و انسانی داشته باشد، نیاز به بودجه بیشتری بود که متاسفانه با تماس با بزرگان سرمایه دار شهر راه بجائی نبردیم و به علت عدم تأمین بودجه، به بن بست خوردیم تا اینکه سرانجام درجایگاه فعلی خود قرار گرفتیم.
برای تشکیل شبکه های خوب تلویزیونی، همچون “من و تو” برنامه ریزی و سرمایه گذاری حساب شده ای لازم است. اگرچه در این شهر، متخصصین و دست اندرکاران حرفه ای در کار رسانه، کم نیستند ولی آنچه که اساس و موتور محرکه راه اندازی یک رسانه قوی است، سرمایه کافی اولیه است که متأسفانه با وجودیکه این شهر،سرمایه داران زیاد و بزرگی دارد، ولی آن شوق و علاقه لازمه برایمشارکت، در هیچ یک از آنها احساس نمی شود.
اساس کار سرمایه گذاری، برای توانمندان می تواند به شرح زیر باشد:1- مطالعه و شناخت نسبت به کسی که در کار رسانه، دارای تخصص های لازمه باشد. 2- بررسی بودجه مورد نیاز برای گستردگی فعالیت آن رسانه که در سطح یک شهر، یک کشور و یا در سطح جهانی باشد. 3- عشق و علاقه به جامعه و خدمت به آن.
شبکه های “من و تو و BBC” که در کشور انگلیس فعالیت می کنند،هر دو از یک بودجه نامحدود برخوردارند. بعضی از متخصصین آنهااز شهر تورنتو، دعوت به کار شده اند.
هدف های دست اندرکاران رسانه ها نیز با یکدیگر متفاوت است. برخی از آنها برای کسب درآمد، بعضی ها برای عشق به خدمت به جامعه، و عده ای هم برای اهداف سیاسی و یا مرامی، وارد کارزار می شوند.
تاکنون ده ها رسانه در شهر تورنتو، وارد بازار فعالیت شده و پس از مدتی، متأسفانه مجبور به ترک صحنه شده اند.
روشن است که هیچ کس به هدف نهایی نمی رسد مگر اینکه از حمایت و پشتیبانی افراد و یا گروه های توانمند، برخوردار شود.
و ما با وجود برخی مشکلات، با همه توانی که داریم، همچنان به راهخود ادامه میدهیم.