مهربانی

من هم مثل خیلی ها، مهربانی را دوست دارم. در حقیقت، مهربانی، در خون و در نهاد بسیاری از ما انسان هاست، به قول زنده یاد هایده: من عاشق عاشق شدنم. من، مطمئن هستم که بسیاری از شما خوانندگان گرامی نیز چنین احساسی دارید. اما چه می توان کرد که ما در دنیای نابسامانی زندگی می کنیم که متاسفانه هیچ چیزی سر جای خودش نیست.

روزگاری شده است که دیگر ارزش ها و معیارهای انسانی، جایگاهی نداشته و بسیار کمرنگ شده است.

همه ما، توقع داریم که در حق کسی که دوستی خود را به حد اعلا به جا آورده ایم، در هنگام گرفتاری، یارمان باشد و نه اینکه رهایمان کند و یا احیانا، از پشت، به ما خنجر بزند.

ما فکر می کنیم که فرزندان ما، باید به پدر و مادر که زندگی شان را فدای آنها کرده اند، احترام بگذارند. اما می بینیم که بسیاری از آنها، والدینشان را از یاد برده و هر کدام، مسیر زندگی خودشان را طی می کنند.

حالا در چنین جهانی، عده ای مثل من و شما، می خواهند سالم زندگی کنند و تا آنجا که امکان دارد، در حق دیگران خوبی کرده و به آنها عشق بورزند و محبت کنند. اگرچه بعضی ها، لیاقت مهر و محبت را ندارند، ولی من و شما، می دانیم که نباید خشم و کینه را جایگزین مهر و محبت کرد.

گمان می کنم که برای شما هم بارها پیش آمده که در حق یکی و یا عده ای، خوبی کرده اید، ولی دیدید که خوبی و مهربانی شما، نادیده گرفته شده و یا ارزش چندانی برایش قائل نشده اند. آنگاه، شما بخودتان می گوئید شاید تقصیر من است که در حق آنها، خوبی کرده ام.

اما خواننده گرامی، چه می شود کرد؟ همانگونه که بعضی ها نمی توانند بد باشند، هستند کسانی که از خوب بودن، بوئی نبرده اند و هرگز هم از این خواب گران، بیدار نخواهند شد. آنها اگر بر سر کسی کلاه بگذارند، به حساب زرنگی شان می گذارند، نه به حساب بدی و عمل غیر انسانی.

یادمان باشد که هرگز به آدم های مهربان، زخم نزنیم. آدم های مهربان، در مقابل خوبی های یک طرفه، هرگز احساس حماقت نمی کنند. چون، برای آنها خوب بودن، عادت شده است!

آدم های مهربان، از روی احتیاج، مهربان نیستند. آنها، این دنیا را بی ارزش تر از آن می بینند که بدی کنند.

آدم های مهربان، انتخاب کرده اند که نبینند، نشنوند و یا به روی خود نیاورند، نه اینکه نفهمند. هزاران غم و فریاد، پشت سکوت آدم های مهربان هست. سکوتشان را، به پای سادگی آنها، نگذاریم.

از نظر آدم های مهربان، خوب بودن یک وظیفه است و اگر آنها خوبی نکنند، انگار وظیفه خودشان را انجام نداده اند و به دنیا بدهکارند. یاران، با مهربانان، مهربان باشیم.

پاینده و پویا باشید