آفتاب برای همه

آفتاب برای همه وقتی که یک قوم و یا یک ملتی بیگانه، بر قوم و یا ملتی دیگر، غلبه می‌کند، سعی می کند تا آداب و رسوم خود را بر قوم و یا ملت مغلوب تحمیل کند.
طبیعی است هنگامی که عربها به ایران حمله کردند، سعی کردند تا ایدئولوژی مذهبی خود را بر ملت مغلوب ایران، تحمیل کنند. اگر آنها به ایران حمله نکرده بودند، به یقین امروزه ما با یک فرهنگ بسیار متفاوت دیگری، روبرو بودیم. ایدئولوژی اسلامی، اجازه نمی دهد که یک ملت مغلوب، هر کاری که دلش می خواهد بکند. بی شک سعی می کند به خاطر حفظ مقام و موقعیت خودش، در همه زمینه‌های زندگی ملت مغلوب، دخالت و اظهار نظر کند.
امروزه، به خاطر عملکرد حکومت جمهوری اسلامی در ایران، هزاران نفر از هموطنان ما یا به دین های دیگر گرویده اند و یا به طور کلی نظرشان نسبت به دین عوض شده و یا اصلاً دین گریز شده اند.
آن حکمی که میگوید: اگر کسی از دین خارج شد، قتلش واجب است، دیگر در این عصر آگاهی و دموکراسی، کاربردی ندارد.
با وجود همه این ناهنجاری ها و تغییرات که در ایران شاهدیم، آیا ملت ایران می‌تواند دوباره خودش را باز بیابد و فرهنگ نوی را باز‌سازی کند؟ آیا می شود دموکراسی بر پایه منشور آزادی بشر را، بیاموزیم تا با صلح و صفا در کنار هم زندگی کنیم؟
من، بسیار خوش بینم و یقین دارم که با مردم دوستی و با احساس مسئولیت، می ‌توان افکار و اذهان را برای دنیایی بهتر، آماده کرد. همه اینها، بستگی به طرز فکر و دیدگاه ما دارد که چگونه و با چه نگاهی، به دنیا می نگریم و هر نوع رنگی را که داریم بپذیریم، بجز رنگ دو رنگی.
چون سیل کوبنده و نیرومند که از تک تک قطرات تشکیل شده است، باید از ” من ” به ” ما ” برسیم. و در این راه، لبخند و امید را باید به عنوان مشعل و راهنما قرار دهیم و دریچه نگاهمان به جهان را تغییر دهیم:
یک پژوهشگر انسان‌شناس، در یک دهکده آفریقایی، به چند تا از بچه‌های بومی، پیشنهاد یک بازی را داد. او یک سبد میوه را پیش یک درخت گذاشت و گفت: هر کسی زودتر بدود و به آن درخت برسد، برنده ا‌ست و می تواند همه‌ی میوه‌ها را برای خودش بردارد.
بچه‌ها، به یکباره دست های یکدیگر را گرفتند و با هم به سوی آن درخت دویدند و همگی دور سبد میوه نشستند.
وقتی پژوهشگر، از آنها دلیلش را پرسید، بچه‌ها گفتند: “او بون تو”
او بون تو، در فرهنگ قبیله “ژوسا”، یعنی: من هستم، چون ما هستیم‌.

باور کنید اگر با هم باشیم،
ما این تاریکی را پشت سر خواهیم‌گذاشت و زخم‌هایمان را با آفتاب مهر و دوستی، مداوا خواهیم‌کرد. می‌دانم…
پاینده و پویا باشید