روزهای سرخوشی

روزهای جشن و سرور از راه رسیدند. شب یلدا و شب های کریسمس و سال نو میلادی نیز در آستانه در ایستاده اند.
شب یَلدا یا شب چلّه یکی از جشن‌های ایرانی است.. در این جشن که گذر بلندترین شب سال و به دنبال آن بلندتر شدن طول روزها که مصادف با انقلاب زمستانی است، گرامی می داریم.
کریسمس، زادروز عیسی مسیح را نه تنها مسیحیان جهان جشن می گیرند، بلکه عاشقان زندگی خوش و دوستداران عشق و شادی نیز جشن می گیرند.
ما انسان ها، به طور کلی، به شادی گرایش داریم، چون در شادی ها، به آرامش روح و جان می رسیم. در شادی ها، احساس سبکی و نشاط می کنیم و موج عشق و امید را در فضا هم احساس می کنیم.
اینگونه است که در جشن ها به ویژه عید نوروز، دلمان پر از عشق و محبت می شود و روحمان می خواهد به پرواز در می آید.
شادی باعث می شود که هر انسان برای دمی هم که شده، غم ها را فراموش کند. زندگی، همواره با غم و نگرانی ها همراه است. نگرانی نان، کار، غم خانواده و آشنایان، غم سالم بودن و سالم زیستن و زنده ماندن.
این غم ها و نگرانی ها با انسان ها زاده می شوند و با خود انسان هم از بین می روند. پس، باید بگونه ای منطقی با غم ها و نگرانی ها مبارزه کرد و با هوشیاری از فشار زندگی که همان غم ها و نگرانی هاست، کاست.
همانگونه که در بالا اشاره کردم، سرشت و نهاد انسان در پی شادی هاست و در این راستا با انگیزه های گوناگون باید به شادی ها اندیشید تا به آنها رسید.
پس، به همه جشن ها و شادی ها که موجب نشاط روح و جسم مان می شوند، باید خوشامد گفت تا زندگی و عمر دو روزه زیباتر و با معناتر شود.
نور چراغ های رنگی در شب های جشن و سرور، زیبایی خاصی به محیط می بخشد و انسان را به یاد دوران پاک بی غل و غش و رویاهای زمان کودکی می اندازد.
جنب و جوش خریداران در فروشگاه های تزئین شده بابانوئل و سرودهای کریسمس و سال نو که در همه جا بگوش می رسد، همه و همه مردم را به وجد می آورند.
انسانی که روح زیبایی دارد، به یقین از زیبائی ها نیز لذت می برد. کسی که از شادی های دیگران شاد می شود، حتماً روح شاد و خوشی هم دارد.
اگرچه ما به سوی پیری ناخواسته کشیده می شویم ولی سال ها همچون گذشته می آیند و می روند و هر سال، زمانه و روزگار، نو می شود. دل را به کسانی همچون خیام بسپاریم که می گوید:
خیام اگر ز باده مستی، خوش باش
با لاله رخی، دمی نشستی خوش باش
چون عاقبت کار جهان نیستی است
انگار که نیستی، چو هستی خوش باش
پس، دم را غنیمت بدان، عمر را به غم و بیهودگی سپری مکن و همواره شاد زی.
عشق و محبت و دوستی، نه تنها در این ایام خوش، بلکه همواره در تمام مدت عمرتان بر وجود شما برقرار و زندگی تان بری از غم ها و نگرانی ها باد.
به امید آزادی و آبادی ایران بزرگ
پاینده و پویا باشید