ثروتمند ولی فقیر

کشور ایران، یکی از مهم‌ترین دارندگان مواد معدنی در جهان است.
ایران با داشتن ۶۸ نوع ماده معدنی، در سال ۲۰۱۴ میلادی ۳۷ میلیارد تن ذخایر اثبات شده و بیش از ۵۷ میلیارد تن ذخایر بالقوه به ارزش ۷۷۰ میلیارد دلار درآمد داشت.
مهمترین معادن ایران، شامل زغال‌سنگ، مواد معدنی فلزی، شن و ماسه، مواد معدنی شیمیایی و نمک است.
دیگر ذخایر بزرگ ایران که عمدتاً توسعه نیافته‌اند، عبارتند از: روی (بزرگترین در جهان) ، مس (نهمین ذخایر بزرگ جهان در سال ۲۰۱۱)، آهن (دوازدهمین جهان در سال ۲۰۱۳) اورانیوم (دهمین بزرگترین در جهان) و سرب (یازدهمین بزرگترین در جهان).
ایران، رتبه نخست گاز طبیعی با ۱٫۳٪ گاز جهان و رتبه سوم نفت جهان، با ۱۵۸٫۷ میلیارد بشکه نفت شامل ۳.۵٪ نفت جهان است که عمر آن‌ها بیشتر از صد سال برآورد می‌شود.
معادن طلای آق‌دره شهرستان تکاب در استان آذربایجان غربی، انجیرک تفتان در شهرستان تفتان استان سیستان و بلوچستان، زرشوران شهرستان تکاب و موته از توابع بخش میمه استان اصفهان.
ایران با تقریباً ۱٪ از جمعیت جهان، بیش از ۷٪ تا 9٪ از کل ذخایر معدنی جهان را در اختیار دارد. ولی در طول بیش از چهار دهه حکومت جمهوری اسلامی، ایران به یکی از فقیرترین کشورها تبدیل شده است.
اکنون نزدیک به سه ماه است که خیزش مردمی ایران، به قول زنده یاد مانوک خدابخشیان، نسل شیک پاسارگادی، به ویژه به سرکردگی زن ایرانی، جهان را تکان داده است و این خیزش، همچنان ادامه دارد.
حکومت دیکتاتوری ولایت فقیه، با عُمّال و مزدوران خویش، با سرکوبی جوانانی که هرگز در عمرشان، طعم واقعی آزادی را نچشیده اند، به ظلم و ستم خود ادامه می دهد.
حاکمان بی کفایت ایران، هرگز از خود نمی پرسند که چرا مردم ایران به پا خاسته اند و ما چه کرده ایم که ایران و ایرانی را به این روز فلاکت بار رسانده ایم که دارند طغیان می کنند؟
چرا حاکمان ایران، از خود نمی پرسند که ما چه کرده ایم که اعتبار ایران را این چنین به پایین ترین درجه ممکن تنزل داده ایم؟ و چرا یک دوست واقعی هم در دنیا نداریم و اگر چین و روسیه را به عنوان دوست به حساب می آوریم، می دانیم که آنها ده ها بار بیش از آنچه به ما می دهند، از ما خواهند گرفت!
ما که پس از این همه سال نتوانستیم ایمان مردم را تقویت کنیم بلکه با اعمالی که ما انجام دادیم، آنها را نه تنها دین گریز بلکه دین ستیز هم کرده‌ایم، حالا چگونه می توانیم از این پس، بر این کشور پرآشوب و این مردم فلک زده حکومت کنیم؟
هیچ یک از حاکمان بی کفایت و بی وجدان ایران، چنین سوالی را از خودش نمی پرسد. از آنجا که همگی آنها از یک تیره و تبار و بسیار بدکردار و فاسد هستند، می دانند که هرگز نمی توانند بر اساس عدالت اجتماعی و حقوق بشر حکومت کنند. پس، به ناچار با تمام وقاحت و پررویی، بجای واگذاری قدرت، به حکومت ظالمانه خود و چپاول سرمایه های ملی کشور ادامه می‌دهند.
تا کنون ثابت شده است که سیاستمداران جهان نیز مایل نیستند که یک ایران آزاد و آباد را ببینند که با نخبگان خود در سراسر دنیا می تواند از نظر اقتصادی، رقیب بزرگی برای آنها باشد.
پس، تنها راه چاره نجات ایران، به خود ایرانیان داخل کشور برمیگردد که برای پیشگیری از آینده تیره و تار خود، تا سرنگونی رژیم دیکتاتوری ملایان، و با پشتیبانی هموطنان خارج نشین، به اعتراضات و اعتصابات خود ادامه دهند.
این را مردم به خوبی می دانند که اگر حکومت ولایت فقیه ادامه یابد، نه تنها کشور ایران بیشتر به قهقرا خواهد رفت بلکه هنگامی که این حکومت ضد ایرانی، به اقتدار بیشتری دست یابد، از کشتار معترضین، هیچ ترس و ابایی نخواهد داشت.
بنابراین، برای جلوگیری از سقوط حتمی و فلاکت بیشتر کشور و ملت ایران، چاره‌ای جز ادامه اعتراضات برای سرنگونی باقی نمانده است.
باید با مزدوران رژیم که خود آنها نیز به نوعی، قربانیان همین حکومت هستند، هشدار داد تا آگاه شوند که در نهایت، پیروزی از آنِ مردم ستمدیده ایران است و اربابان آنها، قبلاً خانواده ها و سرمایه هایشان را به کشورهای خارج برده اند و در این میان، این آنها هستند که باید قصاص جنایت های خودشان را بدهند.
می دانیم که ده درصد جمعیت ایران، در خارج از کشور زندگی می کنند و بیش از ۱۰ درصد آنها نیز در فعالیت های اعتراضی علیه حکومت جمهوری اسلامی ایران، در راهپیمایی‌ها شرکت می کنند و برای شناساندن مشکلات هموطنان داخل کشور و نیز مطرح کردن حقوق از بین رفته آنها به سیاستمداران و مردم جهان، فعالیت‌های فراوانی دارند.
باید با همبستگی، کشور ثروتمند ایران را از چنگ دزدان ضدایرانی نجات داد تا بیشتر از این، حق مردم و دارایی کشور را به بیگانگان نبخشند.
هموطن، چگونه می توان یک ایرانی واقعی بود، ولی غم زادگاه و هموطن خود را نداشت؟!
سکوت و بی تفاوتی ما، خیانت است.
پاینده و پویا باشید.